WADOWICKIE CENTRUM KULTURY

FUNKCJA | |
Budynek centrum kultury | |
LOKALIZACJA | |
Wadowice | |
INWESTOR | |
Wadowickie Centrum Kultury | |
AUTOR | |
architekci Robert Kuzianik, Anna Socha | |
WSPÓŁPRACA | |
architekci: Karol Korycki, Patrycja Ortyl-Dziedzic, Konrad Olchawa, Barbara Kopiec, Stanisław Gorczowski, akustyk: Krzysztof Brawata |
STATUS |
Projekt konkursowy II nagroda |
DATA |
2025 |
POWIERZCHNIA CAŁKOWITA |
5 538m² |
Głównym celem przebudowy Wadowickiego Centrum Kultury jest stworzenie inspirującej i wielofunkcyjnej przestrzeni, w której działalność artystyczna, społeczne zaangażowanie i codzienne życie mogą się wzajemnie przenikać. Miejsca, które sprzyjać będzie integracji mieszkańców oraz twórczym spotkaniom ze sztuką w jej różnorodnych formach wyrazu – otwartego i pobudzającego kreatywność.
Nową, współczesną bryłę o prostej formie zaplanowano wewnątrz zachowanych elewacji obecnego domu kultury, wyraźnie rozróżniając historyczną substancję od nowoprojektowanej. Mając na względzie modernistyczny charakter istniejącego gmachu sięgnięto po środki wyrazu modernistycznego języka – betonowe kształtki, które na gładkich elewacjach tworzą ażurowy, geometryczny raster. Elementy te nawiązujące do wzorców modernistycznych z dalszej perspektywy dają wrażenie jednolitej płaszczyzny, a poprzez swój ażur zapewniają doświetlenie budynku światłem dziennym oraz ciekawą iluminację nocą.
Aby zachować wizualną łączność ogrodu ze skwerem po drugiej stronie ulicy oraz zielonym otoczeniem pomnika, wzdłuż chodnika przy ul. Teatralnej zaplanowano ogrodzenie z ażurowych kształtek, nawiązujące do graficznego wzoru z fasady budynku. Zakłada się jednak otwarty charakter terenu wokół centrum, pozwalający na włączenie go w system ogólnodostępnych przestrzeni publicznych miasta. Budynek znajduje się także zaledwie kilka minut pieszo od wadowickiego rynku, przy którym wznosi się jeden z najpiękniejszych zabytków miasta, XVIII-wieczna bazylika. Jej późnobarokowy hełm na tle malowniczej panoramy Beskidu Małego podziwiać będzie można z ostatnich kondygnacji obiektu.
Bryłę projektowanego obiektu wpisano w obrys przeznaczonych do zachowania elewacji istniejącego domu kultury, formalną odrębność obu części zaznaczając szczeliną dylatacyjną. W poszanowaniu dla tradycji miejsca oraz kompozycji elewacji lokalizacje głównych wejść do budynku pozostawiono bez zmian. Wewnątrz, w północnej części obiektu, zaplanowano dwukondygnacyjny hol wejściowy, który z jednej strony pomaga w szybkiej orientacji przestrzennej i klarownej dyspozycji ruchu odwiedzających, z drugiej umożliwia różnorodny sposób wykorzystania – jako miejsce spotkań, relaksu czy wystaw. Dostęp do światła dziennego zapewniono poprzez istniejące okna, szklane drzwi wejściowe oraz duże, transparentne przeszklenia na bocznych elewacjach.